Ο 76χρονος πατριάρχης της γαλλικής δημοσιογραφίας Ζαν-Πιέρ Ελκαμπάς γοητεύτηκε από τον Πούτιν.
Μαζί με τον δημοσιογράφο του TF1 Ζιλ Μπουλό τη νύχτα της Τετάρτης πήρε συνέντευξη από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαδίμιρ Πούτιν στο Σότσι και θέλησε να μιλήσει για τις εντυπώσεις του πριν βγει στον αέρα η συνέντευξη. Ζαν-Πιερ Ελακαμπάς στον αέρα του ραδιοφωνικού σταθμού Europe1:
«…Αναγκαστήκαμε να περιμένουμε την έναρξη της συνέντευξης μερικές ώρες. Δεν ήταν όμως καμία πράξη εκφοβισμού εναντίον μας. Εξάλλου οι Ρώσοι ζήτησαν συγνώμη για την καθυστέρηση. Απλά βρεθήκαμε στην έδρα του (Πούτιν) στο Σότσι εν μέσω της διεθνούς κρίσης. Πριν την έναρξη της συνόδου κορυφής στη Νορμανδία.
Και παρακολουθήσαμε ολόκληρη παρέλαση από Υπουργούς και Συμβούλους, συμπεριλαμβανομένου και του Λαβρόφ, Υπουργού Εξωτερικών … Εκείνος (ο Πούτιν) συνέχιζε να τους δέχεται μέχρι τη 1 η ώρα τη νύχτα. Μεταξύ άλλων ετοίμαζε και τη συνάντηση με του Φρανσουά, όπως τον αποκαλεί, και με τον οποίο, όπως λέει, έχει πολύ εμπιστευτικές σχέσεις …
ταν εντελώς ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων. Χωρίς προκαταρτική έγκριση των ερωτήσεων. Χωρίς απαγορευμένα θέματα. Έδειξε ότι πλήρως κατέχει το υλικό. Ότι ζει μέσα του. Ότι μπορεί να αυτοσχεδιάζει. Ο κύριος Σύμβουλός του με προειδοποίησε ότι ο Πούτιν πλέον δε δίνει συνεντεύξεις, αφού δεν του αρέσει να σπαταλάει το χρόνο του και βαριέται κιόλας. Μαζί μας όμως δεν έχει βαρεθεί …
Καθόλου δε φαίνεται να είναι θυμωμένος ούτε με τη Δύση, ούτε με τη Γαλλία. Εξάλλου η Γαλλία τώρα υποδέχεται τους ηγέτες του κόσμου, διοργανώνει αυτή τη συνάντηση. Θα έλεγα ότι μάλλον είναι απαγοητευμένος από τη Δύση. Επειδή αρκετοί δυτικοί ηγέτες αρνούνται τη δική τους ανεξαρτησία και προσπαθούν να κρατήσουν τις άνισες, πεπαλαιωμένες συμμαχίες. Εκείνος όμως παραμένει πιστός στην ιδέα, όπως έλεγε ο Μιττεράν, «του κοινού σπιτιού», όπου και η Ρωσία θα έχει τη θέση της και την επιρροή της …
…Έχω δει ουκ ολίγους ηγέτες του κόσμου τούτου. Όσον αφορά σε αυτή την πρώτη μου συνάντηση με τον Πούτιν, έχω δυνατές εντυπώσεις. Έχει ένα ψυχρό χάρισμα. Μέσα του αισθάνεται κανείς μια ενέργεια, χωρίς έκσταση όμως. Τη σκληρότητα και συχνά ενός είδους άξεστη ακαμψία ενός ντροπαλού ανθρώπου.
Ναι, μάλιστα, ντροπαλού. Νιώθεις της εξουσία και την ικανότητα να ελέγχει την κατάσταση. Πληθώρα της εξουσίας. Είναι ένας άνθρωπος – μονόλιθος που οδηγείται με τη θέληση να κάνει από τη Ρωσία ένα δυνατό κράτος. Όπως μου είπε, κάθε πρωί ασχολείται με το σπορ … Ξέρετε τι μου είπε στο τέλος;
«Μου λέτε ότι δεν ξέρω καθόλου να χαμογελάω; Ελάτε μαζί μου στη διπλανή αίθουσα. Θα σας δείξω ότι όχι μόνο οι Γάλλοι ξέρουν από καλό αστείο και καλό κρασί». Και πράγματι δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη σκηνή: στο Σότσι, όλη η ομάδα μας με ποτήρια σαμπάνια γύρω από τον Πούτιν. Κοιτώντας μας με χαμόγελο, ως συμπέρασμα είπε: «Ξέρετε, τις περιόδους της κρίσης η Ρωσία μπορεί να εμπιστεύεται μόνο στους δυο συμμάχους, στο στρατό και στο στόλο της».
