Η συσκευή που θα μπορούσε να είχε σώσει το Boeing 777

Ένα σύστημα 100.000 δολαρίων που στέλνει live στοιχεία μέσω δορυφόρου, αλλά υπάρχει σε ελάχιστα αεροσκάφη.
Όπως στις περισσότερες αεροπορικές καταστροφές, έτσι και στο μυστήριο του αγνοούμενου -έως σήμερα- αεροσκάφους της Malaysia Airlines τα όποια στοιχεία βρίσκονται αποθηκευμένα στο λεγόμενο «μαύρο κουτί», το οποίο στην πραγματικότητα είναι πορτοκαλί και λέγεται Καταγραφέας Δεδομένων Πτήσης (FDR).
Όμως ήδη υπάρχει μια τεχνολογία που ονομάζεται AFIRS (από τα αρχικά του Αυτόματο Σύστημα Αναφοράς Δεδομένων Πτήσης) που καταγράφει θέση, ύψος και απόδοση συστημάτων και στέλνει τα στοιχεία σε τακτά χρονιά διαστήματα μέσω δορυφόρου σε βάσεις δεδομένων στο έδαφος, συνήθως στα αρμόδια τμήματα της αεροπορικής εταιρείας.
Το σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο έτσι ώστε αν συμβεί κάτι ασυνήθιστο τα στοιχεία να στέλνονται ακόμα και σε real time (π.χ. αν αλλάξει η προγραμματισμένη πορεία, αν πάθει βλάβη ένα σύστημα κ.λπ.). Αν το AFIRS ήταν εγκατεστημένο στην πτήση 370 οι απαντήσεις σήμερα θα ήταν πολύ περισσότερες από τα ερωτηματικά.
Ο λόγος που συστήματα σαν αυτό δεν εγκαθίστανται στα αεροσκάφη είναι το κόστος. Η εταιρεία που το κατασκευάζει έχει υπολογίσει ότι για κάθε αεροπλάνο θα χρειάζονταν $100.000 -για τη συσκευή, την τοποθέτηση, το εργατικό κόστος κ.λπ.- αλλά οι αεροπορικές εταιρείες σπάνια προχωρούν σε αλλαγές στα αεροσκάφη τους αν αυτό δεν είναι απολύτως αναγκαίο ή υποχρεωτικό από τις Αρχές.
Η τραγική ειρωνεία είναι πως συστήματα σαν το AFIRS αποσβένουν πολύ σύντομα το κόστος του αφού ειδοποιούν εγκαίρως για βλάβες προτού γίνουν σοβαρές και βοηθούν στον καλύτερο προγραμματισμό της συντήρησης, εξοικονομώντας έτσι πολλά χρήματα σε ανταλλακτικά ή τυχόν χαμένες ώρες από ζημιές που καθηλώνουν ένα αεροσκάφος.
Στην περίπτωση που η εξαφάνιση του αεροσκάφους της Malaysia οφείλεται σε μηχανική βλάβη, το AFIRS ίσως να είχε ειδοποιήσει αρκετά έγκαιρα ώστε το αεροσκάφος να μην απογειωθεί ποτέ.
Η αξία των συστημάτων live streaming data είχε συζητηθεί ξανά μετά την εξαφάνιση της πτήσης 447 στον Ατλαντικό το 2009, όταν τα αίτια διευκρινίστηκαν δύο χρόνια αργότερα και μόνο αφού είχε βρεθεί το «μαύρο κουτί» στο βυθό του ωκεανού.