Τον άθλο που θυμίζει τον ηρωισμό των σοβιετικών στρατιωτών το 1941 που πέρασαν από τα νώτα του εχθρού εκατοντάδες χιλιόμετρα, έκαναν 27 μαχητές της λαϊκής επιστράτευσης οι οποίοι κατάφεραν να διαφύγουν από τον αποκλεισμό του Σλαβιάνσκ και, αφού πέρασαν περίπου 100 χιλιόμετρα μέσα σε 5 μέρες, έφτασαν στο Ντονέτσκ.
Αφού οι βασικές δυνάμεις της λαϊκής επιστράτευσης απομακρύνθηκαν από την πόλη στις 5 Ιουλίου, οι εναπομείναντες διέφευγαν με μικρές ομάδες. Κοντά στον οικισμό Νικιφόροβκα ενώθηκαν και συνέχισαν το δρόμο του, περνώντας από μονοπάτια για να αποφύγουν τη συνάντηση με το στρατό των Ουκρανών εξολοθρευτών. Κάπου ανάμεσα στους οικισμούς Κράσνοε και Αρτιόμοβσκ η ομάδα των μαχητών βρέθηκε αντιμέτωπη με το μπλόκο του ουκρανικού στρατού και με μάχη διέφυγε πιο πέρα.
Οι απώλειες από την ουκρανική πλευρά είναι 6 νεκροί και ένα καμένο τεθωρακισμένο. Εκ μέρους των μαχητών της λαϊκής επιστράτευσης είναι δύο νεκροί και δύο τραυματίες, ένας σε βαριά κατάσταση. Έπειτα πέθανε στο δρόμο προς το Ντονέτσκ. Το δεύτερο τον έφεραν με ένα πρόχειρο φορείο.
“Περάσαμε 100 χιλιόμετρα και είμαστε ζωντανοί. Δεν είναι τυχαίο. Θα πολεμάμε και στο εξής, δεν έχουμε να αποχωρήσουμε πουθενά. Δεν υπάρχει πια το Σλαβιάνσκ που γνωρίζαμε, το κατέστρεψαν οι Ουκρανοί εξολοθρευτές ”, λέει ο 31χρονος εθελοντής μαχητής, ηλεκτρολόγος Βαλέρι.
Οι εθελοντές μαχητές κατάφεραν να φέρουν μαζί τους ένα πυροβόλο άνευ οπισθοδρομήσεως με δύο βλήματα. Μέχρι το Ντονέτσκ “έζησε” μόνο ένα, με το δεύτερο έκαψαν το BTR στο Αρτιόμοβσκ. Ανάμεσα στους ανθρώπους που διέφυγαν από τον αποκλεισμό είναι ο Σεργκέι Νικολάεβιτς με την 10χρονη εγγονή του Κάτια. Η κόρη του, η μητέρα της Κάτιας, σκοτώθηκε στο Σλαβιάνσκ λόγω του πυροβολισμού του ουκρανικού στρατού στις 3 Ιουλίου.
Ούτε ένας από τους μαχητές δεν κατάφερε να γλιτώσει χωρίς τραύματα διαφόρου βαθμού. Σε όλους ήδη παρέχουν την επαγγελματική ιατρική βοήθεια και η κυβέρνηση της Δημοκρατίας πληρώνει τα επιδόματα.
.JPG)
